Jesteśmy grupą pastorów służących w rozmaitych zielonoświątkowych i charyzmatycznych (ewangelicznych) zrzeszeniach Kościołów, denominacjach i niezależnych Kościołach w różnych krajach, którzy zrozumieli wolę Pana w tym proroczym momencie, by promować duchową jedność Kościoła. Jesteśmy zjednoczeni jedynie duchowo, ponieważ nie stworzyliśmy żadnego formalnego stowarzyszenia. Postanowiliśmy stworzyć tę stronę w nieformalny sposób.

Kościoły, z którymi jesteśmy związani, zdały sobie stopniowo sprawę z potrzeby ustanowienia duchowej łączności ze sobą i dlatego zaczęliśmy modlić się za siebie nawzajem, aby dzieło Pana mogło w pełni zostać wśród nas wykonane. Są to Kościoły, które przeszły i pokonały wiele trudności, koniecznych do wzmocnienia całego Kościoła.

W niektórych krajach Kościoły te zmagały się, by ustanowić doktrynę („słowo swojego świadectwa”), którą teraz głosimy, a która jest konieczna do tego, by Kościół mógł być zwycięski w tym proroczym momencie. W innych krajach, jak na przykład w Europie Wschodniej, walczyły o to, aby ustanowić Świadectwo, konieczne do budowania Kościoła w tym czasie, doświadczając nawet wielkich prześladowań („ i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć”; Obj. 12:11; BW).

Wierzymy, że prowadzi nas Duch Święty, po pierwsze, dlatego że umożliwiamy połączenie doktryny i świadectwa, które wywyższa Boga, ponieważ zarówno jedno, jak i drugie proklamuje wierność i miłość Kościoła do Pana Jezusa.

Po drugie, wierzymy, że prowadzi nas Pan, ponieważ ta praca nie ma na celu promocji wielkich przywódców czy też promocji jakiegokolwiek związku Kościołów lub denominacji. Nie stanowimy żadnego stowarzyszenia czy formalnej jednostki.

Jak dotąd, wspólnota ta gromadzi pastorów i, w niektórych przypadkach, także Kościoły z tak różnych krajów, jak między innymi Białoruś, Brazylia, Litwa, Rosja, Ukraina i Stany Zjednoczone. W wielu innych krajach znaleźliśmy ewangelicznych pastorów, którzy już obrali sobie za cel, by rządził nimi Pan Jezus i dążą do jedności Kościoła na całym świecie, i w związku z tym czuli, że są powołani do łączności z nami.

Te Kościoły, pastorzy, zielonoświątkowcy czy umiarkowani charyzmatycy (charyzmatycy, którzy nie akceptują doktrynalnych innowacji, jakie pojawiły się w drugiej połowie dwudziestego wieku), wyznają doktryny chrztu w Duchu Świętym, duchowych darów i rządów Pana Jezusa nad Swoim Kościołem.